Steeds meer werknemers besluiten door middel van stakingsacties hun wensen extra kracht bij te zetten. Zowel een deel van de bevolking als de werkgever zelf is hiervan het slachtoffer. Veel ondernemende ZZP’ers zien wel kansen in deze acties. De vraag is echter of een werkgever ZZP’ers mag inzetten als vervanging van stakend personeel.
In steeds meer branches worden er regelmatig stakingsacties georganiseerd. Een stakingsactie wordt ingezet om een bepaalde onvrede te uiten of een of meer wensen (lees: eisen) kracht bij te zetten. Dit heeft vaak betrekking op de hoogte van het salaris, de hoeveelheid vrije dagen of een zeer hoge werkdruk. Stakingsacties komen veelvuldig voor bij CAO onderhandelingen of op het moment dat de onvrede als onacceptabel wordt ervaren. Hiermee wordt de druk opgevoerd voor de werkgever.
Regels voor een staking
Volgens het Europees Sociaal Handvest heeft een werknemer het recht om in staking te gaan. Er zijn wel regels aan een staking verbonden. Een van de regels is dat het doel van de staking reëel moet zijn. Een georganiseerde staking wordt van te voren aangekondigd. Dit is niet het geval bij een spontane (wilde) staking of de stiptheidsacties.
Zowel de werkgever als de doelgroep zijn dus op de hoogte van de overlast die eraan komt. Dit zijn dan ook de voornaamste slachtoffers van de staking. De doelgroep kan géén gebruik maken van de betreffende dienstverlening, de werkgever heeft geen medewerkers meer. Veel ZZP’ers zien hier echter wel kansen in…….
Mag een werkgever ZZP’ers inzetten als vervanging van stakend personeel?
Veel mensen vragen zich af of een werkgever waar mogelijk ZZP’ers mag inzetten als vervanging van stakend personeel. Op deze manier kan (een gedeelte) van het acuut personeelstekort direct opgelost worden en zal de bevolking veel minder het slachtoffer zijn van deze acties. Als een staking van te voren wordt aangekondigd, zou deze optie toch mogelijk moeten zijn.
Dit is echter niet het geval, ondanks dat het in theorie wellicht mogelijk is om ZZP’ers in te zetten als vervanging van vast personeel bij staking. In deze situatie treedt de Wet allocatie arbeidskrachten door intermediairs (WAADI) in werking. Hierin staat beschreven dat een werkgever géén uitzendkrachten, freelancers of ZZP’ers in mag zetten om stakende personeelsleden op te vangen. Dit wordt ook wel het “onderkruipersverbod” genoemd. Het doel van dit verbod is om te voorkomen dat door het inzetten van tijdelijk personeel het effect van de staking wordt weggenomen.
Kansen voor ZZP’ers bij een stakingsperiode
Een staking is voor een werkgever vanzelfsprekend géén gewenste situatie. Een werkgever staat immers onder druk omdat hij of zij niet meer de verplichtingen naar de afnemers kan nakomen en deze situatie niet mag ondervangen door de inzet van ZZP’ers. Ondanks dat zijn er kansen voor ZZP’ers bij een stakingsperiode. Een bedrijf dat bijvoorbeeld “slachtoffer” is van een opgelopen staking, zal vaak extra hulp kunnen gebruiken om de achterstand in te halen. Vanzelfsprekend is dit een kans voor de ZZP’ers.
Daarnaast kan de inzet van de staking interessant zijn voor ZZP’ers. Vaak is een onacceptabele werkdruk de inzet van de staking. Ook in het verlagen van de werkdruk van vast personeel kan de inzet van ZZP’ers van grote betekenis zijn.
